Αλεξάνδρα Πλαστήρα / Βιβλιοπωλείο "Επί λέξει" _ 140408

Για τον Ακάλυπτο

Πλάι στο καινούργιο βιβλίο μια μικρή γιορτή και λίγα λόγια κατά το αίσθημα του αναγνώστη.

Διαβάζοντας τον Ακάλυπτο, έρχονται στο νου μου διαδρομές με τον Παναγιώτη στην πόλη. Τόσα που υπάρχουν εκεί, στέκονται, γέρνουν, αιωρούνται ή κείτονται· για χάρη τους ο Παναγιώτης επιβραδύνει το βήμα. Αυτόν τον εμπαθή συντονισμό αναγνωρίζω και στον Ακάλυπτο, όπως συνέχει και μνημειώνει τα λεπτά υλικά του, αφήνοντας πάντα μια μικρούλα απόσταση στην εγγύτητα για να αναπνέει η αύρα τους.

Ακούστε για παράδειγμα, υποδειγματικό νομίζω, το “Σέλας”:

Χωρίς φωτογραφία χαράζεται

το πρόσωπό σου δίπλα στο παράθυρο –

απορροφά το δειλινό ηλεκτρικό φως

που γύρω σου γλιστράει συνέχεια

πάνω στην απαλή λαδομπογιά του ξύλου

Λέω πως για πάντα χαράζεται

καθώς το βλέμμα σου αδιάκοπα

βουτά και φέρνει

λόγια και εικόνες που συνέβησαν

χωρίς να πάψουν

Στις λίγες, χαμηλόφωνες μα στέρεες λέξεις επιστρέφουν τα εκτεθειμένα σε χωρισμό και αλλαγή. Υπάρχοντα σκορπισμένα σε χρόνο, χώρο κι αισθήσεις, φιλοξενούνται σε κοινή εστία χάρις στο ενωτικό βλέμμα του οικοδεσπότη. Ό,τι κι αν έγινε, όποιο κι αν είναι το πάθημα, κι αν παραμένει αίνιγμα το νόημά τους, εδώ, στο διαυγές παρόν της υποδοχής είναι ορατά, απαραίτητα και άξια τιμής.

“Λέω πως για πάντα χαράζεται”. Κι αυτό είναι, εντέλει, το δώρο της ποίησης καθώς μάς ανοίγει τα μάτια στην αμοιβαία ζωή.

*

[Κείμενο που διάβασε η Α.Π. στην 'Συνάντηση στον Ακάλυπτο' που έγινε στο βιβλιοπωλείο της ΑΘήνας, "Επί λέξει", στις 8 Απριλίου 2014. Εκτός από την Α.Π., διάβασαν και μίλησαν οι: Κατερίνα Ηλιοπούλου, Παυλίνα Μάρβιν, Μαρία Τοπάλη, και Παναγιώτης Ιωαννίδης.]