Ντίνος Σιώτης / Poetix, 1 _ Άνοιξη 2009

[για το Σωσίβιο]

Το σωσίβιο (Καστανιώτης) είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Ιωαννίδη. Χωρισμένο σε τρεις ενότητες (‘Το σωσίβιο’, ‘Αίνιγμα’, ‘Χαλασμένο ρολόι’), το Σωσίβιο επιπλέει με ασφάλεια σε μιά ταραγμένη θάλασσα από κήπους και δάση, από ανοίξεις και φθινόπωρα που τυφλώνονται από τον ήλιο του μεσονυχτίου. Ο ποιητής συνομιλεί με το νεωτερικό μέσω ευρηματικών προσεγγίσεων, κινούμενος σε προσωπικές αναφορές και εν μέρει σε συλλογικά βιώματα. Ο φόβος είναι σκεπασμένος με λυρικότροπες μεταφορές και η θλίψη σέρνεται σε σκοπιές και νυχτερινές περιπόλους αινιγμάτων και παραμυθιών. Υπάρχει καλή θεματική ποικιλία με την οποία ανατρέφεται ο ποιητής ενώ το στοιχείο του αιφνιδιασμού είναι μιά ευχάριστη έκπληξη: «Περιστέρια, άγγελοι / φτερωτά όντα / πάνω στον τοίχο / Λύσαν όλα τα αινίγματα / και ξεχάσαν τις λύσεις». Μιά καλή αρχή το Σωσίβιο του Παναγιώτη Ιωαννίδη, ένα στέρεο βήμα στη μακρινή του πορεία προς την ποιητική ολοκλήρωση.

'Βιβλιογραφίες' / Βιβλιοθήκη [Ελευθεροτυπία] _ 090213

[για το Σωσίβιο]

Πρώτο ποιητικό βιβλίο στα 42 του χρόνια, αφού πρώτα έχει δείξει δείγμα γραφής σε περιοδικά, ενώ παράλληλα έχει καταθέσει εικαστικές προτάσεις. Αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, οι ισχυρές κι άλλες που ακολούθησαν το παιδί που ήταν κάποτε, ανασταίνονται με τον καταλύτη έρωτα. Μάτια ορθάνοιχτα, όχι για το παρελθόν μόνο, αλλά και για το παρόν, το σημερινό, το ζωντανό και θάλλον. Νοσταλγική ενατένιση, με τους αγγέλους σε διαρκή επίκληση, γιατί το άηχο μετά αήχου θρόισμα των πτερών τους είναι η συντροφιά σ' έναν κόσμο μοναξιάς, και αποξένωσης.